Er is een theorie in de sport die zegt dat we aan de hand van hun kleding drie types kunnen onderscheiden: de Perfectionisten - zij die alles tot in de puntjes verzorgen. Zij proberen te winnen, doen dat af en toe, en houden alle details in de gaten, ook het waterpas opspelden van het startnummer; de Sloddervossen - zij die er niet uitzien omdat ze de ochtend van de wedstrijd nog snel in de wasmand kijken en er een random shirt en vuile sokken uitvissen. Zij winnen nooit wat, weten dat ook, en het deert hen totaal niet; de Elite - zij die ook wenkbrauwen doen fronsen, maar die daar geen belang aan hechten omdat ze toch wel winnen. Eens was er een tijd dat de loper twee keuzes had rond de sok: een witte sok of helemaal geen sok. Iets anders was ondenkbaar, ook omdat de sportzaken alleen grossierden in witte sokken. De atletiekbonden gingen nog niet zo ver om gekleurde sokken te verbieden – wat binnen het wielrennen lang wel de wet was – maar kleur was afwezig. Tenzij… Zoals de kogelstoter die op een Nederlands Kampioenschap met afgezakte vaalblauwe sokken de ring binnenstapte. Hij stootte voor geen meter en liep lachend de ring weer uit. Een toeschouwer merkte snedig op dat de man met strakke witte sokken aan zijn voeten wellicht twee meter verder had kunnen reiken. En dan is daar Dave Bedford, de Brit die begin jaren ‘70 het wereldrecord op de 10,000 meter verbrijzelde. Met dikke rode katoenen sokken. Bedford leek een karikatuur, met lange zwiepende haren en druipende snor, shirt natuurlijk uit de broek, maar dit deerde hem niet. Generatiegenoot en mede Long Slow Distance-kilometervreter Jos Hermens, liep in 1975 op Papendal het werelduurrecord aan diggelen en kon vervolgens op wedstrijden met zwarte sokken gezien worden. Nu normaal, toen bizar, rebels. Hermens was zo goed, en hij wist ook dat hij zo goed was. Als je ver voor de meute uitloopt, is het uiterlijk een onbeduidende eigenschap. Het meest bont maakten ook rond deze jaren de Afrikanen het en met name de Ethiopiërs: die droegen op grote wedstrijden Argyle sokken, geruite katoenen kousjes, geel patroon op bruin, rood op zwart, oranje op blauw. Niet om aan te zien. De gouden medailles die ze na de wedstrijd ophaalden waren echter verschrikkelijk mooi. ••
