Het is koud - muts, handschoenen, mistig sneeuwlandschap. Ze lijken tegen de wind in te lopen. Het gezicht van de vader is naar beneden gericht. Hij houdt iets in zijn rechterhand. Een boodschappenlijstje? Het schema voor vandaag? Een zakdoek om zijn natte neus mee af te vegen? De dochter draagt de adidas TRX, een leren en suède hardloopschoen, wat de foto ergens in de jaren ’70 plaatst. Dit is een serieuze sportschoen, geen alledaagse modesneaker. Die waren er toen trouwens nog niet echt. Buiten rennen op een dag als deze betekent dat zij niet zomaar even een rondje aan het lopen is. Dit is een training. Hele lange afstanden liepen meisjes toen nog niet - ze zal een baanatlete zijn die in de zomer waarschijnlijk de 600 meter liep. De schoenen van de vader zijn moeilijker te bepalen. Met een vergrootglas dacht ik toch een wafelprofiel onder de schoen te zien. Dan zouden het Nikes zijn, wellicht de Waffle Trainer of Racer. Deze kwamen pas eind jaren ’70 naar Nederland - 1977-78. De winter van ’78-’79 was in Nederland erg koud, zeker in januari. Laten we, kijkend naar de schoenen en het weer, opperen dat de foto in januari 1979 gemaakt is… Een vader en dochter op een gure winterdag, rennend over een grasveld. Vandaag redelijk normaal, ooit bijzonder.
De loopstijl bekijkend, is te zien dat het tempo er aardig in zit. Zijn ze intervallen aan het doen? Rondje gras, pauze, nog een rondje gras enzovoort? Heel lang zal het niet zijn, ze is daar nog te jong voor. Ik schat dat ze een half uurtje bezig zijn. Dan weer terug naar huis. Rode wangen, stoom van de kleding. Moeder die vraagt hoe het gegaan is. Broer verveeld op de bank die niets vraagt. Hond die kwispelend komt bedelen of ze de volgende keer ook mee mag. Aan tafel met kop thee met nog zweterige hand vervolgens het trainingsdagboek bijwerken. Onder ‘Training’ schrijft ze ‘5 keer grasveld’. Bij ‘Weer’ staat er ‘sneeuw, koud en winderig.’ Bij ‘Opmerkingen’ schrijft ze dan ‘Met paps gelopen. Hij had het zwaar!’ Dan vooruitkijkend naar volgende week wanneer de grote cross is, de wedstrijd waar ze al zolang naar uit heeft gekeken. De Maple Leaf? De Woldbergloop? Maakt niet uit. Haar eigen persoonlijke Olympische Spelen. Morgenis het zondag. Lange duurloop. Een half uur maar liefst, in het bos. Stoer. Zoiets bedenk ik dan als ik zo’n foto zie…
We weten niet wie de foto genomen heeft. Mocht de maker dit lezen, laat het ons weten. En ben je een van de twee lopers op de foto, stuur dan meteen een bericht. Wij maken, veertig jaar na jullie run, alsnog een buiging. Als je mensen in de gure sneeuw ziet rennen, heb geen medelijden. Het is eerder verteld: wees jaloers.
Tekst: Hans Koeleman
