Ik heb vakantie. Zes weken. Het moment om te dwalen door de tijd. Elke dag is een onbeschreven blad dat helemaal door mij alleen wordt ingevuld. Tot twee jaar geleden werd mijn vakantie medebepaald door mijn werk, maar nu is het werk net zo met vakantie als ik en is er niets dan ledigheid.
De eerste drie weken breng ik thuis door en heb ik voor alles tijd, niets hoeft afgeraffeld. Ik lees en herlees, schrijf eens wat, wandel, loop hard, alles met zoveel mogelijk aandacht en tijd als nodig. Een activiteit hoeft niet tussendoor, even 'snel snel' omdat de volgende afspraak of verplichting wacht. Niks van dat alles.
Vakantieritme
Zo is er eindelijk tijd om The Daily Dozen (12 oefeningen in 12 minuten) weer dagelijkse kost te maken en om het drie keer in de week lopen weer in de steigers te zetten. Dat schiet er nu al twee jaar bij in. Nieuw werk brengt een fijne lange en zorgeloze vakantie, maar de werkweken zijn nogal vol. Ik hoop dat als ik nu zes weken drie keer per week ren, ik dit ritme na de vakantie beter vol kan houden en het me lukt om het gebrek aan tijd niet als gemakkelijke uitvlucht te gebruiken om een keer te skippen. Als extra stimulans heb ik me zelfs ingeschreven voor een wedstrijd in oktober, 10 kilometer, dat is eerst lang genoeg.
Meer lezen
Er is ook tijd om artikelen die ik anders waarschijnlijk over zou slaan rustig te lezen. Op Prorun.nl las ik gister een meer dan serieus artikel over het verlies aan snelheid als je ouder wordt. Hoewel het artikel voor mij een trieste conclusie bevat, aangezien ik tijdens mijn topjaren nog niet liep, denk ik vooral dat wiskundige berekeningen van tijden voor een recreant zoals ik weinig inzicht bieden. Ik denk dat voor velen zoals ik snelheid niet zo belangrijk is. Natuurlijk wil ik de gemiddelde slak voor blijven, maar ik word toch nooit de snelste. Daarnaast is met het ouder worden mijn leven flink veranderd, lopen is weliswaar nog steeds erg belangrijk voor me, maar het genoegen dat ik eraan beleef, is vooral gelegen in het moment van het lopen. Snelheid en tijd doen er minder en minder toe. Zoals gezegd, het is al een gepuzzel om drie keer in de week te lopen.
Drie weken weg
Op Hardlopen.nl las ik een artikel over hardlopen tijdens de vakantie. Hoewel ik straks drie weken weg ben in Nederland en dus niet bang hoef te zijn voor oververhitting en op de plaats van bestemming de weg ken, is het advies in de laatste alinea mij uit het hart gegrepen: vergeet je telefoon niet mee te nemen tijdens het rennen, zoals ik door schade en schande heb geleerd. Ondanks het advies van mijn vrouw vond ik lange tijd dat het niet nodig was, immers we hadden vroeger ook geen mobiele telefoons. Tot het moment dat ik tijdens een lange duurloop een blessure kreeg en er niets anders overbleef dan naar huis te strompelen, waar mijn vrouw ongerust op mij wachtte en sindsdien het gelijk aan haar zijde heeft als zij stelt dan mijn eigenwijsheid niet per se een deugd is.
Kees Larooij komt uit Amersfoort en is docent in het basisonderwijs (Amsterdam Osdorp). Hij loopt recreatief hard sinds 2004 en schrijft daarover op hardlopen.nl. Hardlopen geeft ritme en regelmaat aan zijn leven.
