Net een kroket
Zaterdagochtend om 4 uur werden Basting en haar medelopers met een 4-wheel drive naar de ijskap gereden. De start volgde om 7 uur op een vlakte midden in de wildernis. Basting: ‘Die 4-wheel drive was tevens de bevoorrading met onze drankjes. Na het startschot volgden we de markering van de organisatie. Een drone hield ons vanuit de lucht in de gaten, want als je verkeerd loopt en verdwaalt kun je honderden kilometers lopen zonder iemand tegen te komen.’
Natuurlijk was warme kleding van levensbelang in deze marathon, Basting had naast warme kleding uit Nederland in Groenland ook nog een gewatteerde broek gekocht. ‘Ik was dik aangekleed en leek net een kroket, voor onder mijn schoenen had ik daar ook nog van die sneeuwkettingen gekocht, voor meer grip tijdens het lopen.’
Rian Basting voltooide uiteindelijk de zware marathon in iets meer dan 7 uur. Na een redelijk goede nachtrust besloot ze de volgende dag ook mee te doen aan de halve marathon. ‘Die halve marathon was zo mogelijk nog zwaarder, het had ‘s-nachts weer meer gesneeuwd en dus zakten we bij elke stap op onze spikes nog verder weg. De start lag dit keer iets verder van de ijskap, maar ook nu ging het weer over een heuvelachtig parcours. De laatste 7 kilometer zat ik er doorheen en kwamen de inspanningen en de spierpijn van de marathon van zaterdag naar boven. Met mijn laatste krachten bereikte ik de finish. Die finish lag op de hoogste top die de organisatie had kunnen vinden, de bekende Russel Gletsjer.’