Martijn wil de snelste Running Blind loper van Nederland worden

Inmiddels is Martijn verslaafd aan hardlopen, maar lange tijd moest hij er niets van weten. “Als ik ergens een hekel aan had, was het hardlopen. Ik vond het doelloos, rondjes rennen,” bekent Martijn. “Maar sportief was ik wel. Ik deed aan voetbal en tennis, tot mijn zicht zo erg verslechterde dat ik afscheid moest nemen van beide sporten.” Martijn is geboren met de oogziekte Retinitis Pigmentosa, een aandoening waarbij het gezichtsvermogen langzaam achteruitgaat. “Dat begon met slecht zien vanaf een afstand en nachtblindheid. Daarna kreeg ik last van wazig zicht, kleurverlies en een kokervisie. Op dit moment zie ik nog vijf procent.”

Door een ergotherapeut werd Martijn drie jaar geleden getipt over Running Blind. Hij was niet direct enthousiast, maar besloot toch een proeftraining te doen bij de Leiden Road Runners Club. “Vanaf dag één vond ik het gezellig. De groepstraining is nu vaste prik op donderdagochtend. De groep bestaat uit zeventien Running Blind lopers, maar omdat iedereen met een buddy loopt, zijn we met twee keer zoveel.”

Bij de groepstraining krijgt Martijn iedere week een andere buddy toegewezen. “Het is de bedoeling dat je met iedereen samen kunt lopen, zo ben je niet afhankelijk van één persoon,” legt Martijn uit. Toch heeft hij ook zijn vaste buddy’s waar hij wekelijks mee afspreekt, zoals Chris (70), die zich vijf jaar geleden aanmeldde als buddy bij Running Blind. Chris: “Van mijn vrouw hoorde ik dat ze buddy’s zochten bij de Leiden Road Runners Club. De training is op donderdagochtend, dus ik heb gewacht tot ik met pensioen ging. Van stilzitten word ik onrustig, dit is een mooie invulling van de extra vrije tijd die ik heb.”

Blind vertrouwen

In het begin was het nog wat onwennig en aftasten, maar inmiddels zijn Martijn en Chris goed op elkaar ingespeeld. “Samen moet je uitzoeken wat de juiste commando’s zijn,” vertelt Martijn. “Wat wil je precies horen? En wanneer? Een buddy waarschuwt mij voor stoepranden, kuilen, gladde weggedeelten of tegenliggers. Hoe vaker je met iemand loopt, hoe beter dat gaat.”

Running Blind is gebaseerd op vertrouwen, weet Chris: “We zijn verbonden via een lintje om onze armen. Dat helpt Martijn om in een rechte baan te lopen en herinnert mij eraan dat ik me moet concentreren op wat er om ons heen gebeurd. Als ik iets niet op tijd doorgeef, gaat Martijn op zijn gezicht. We praten veel onderweg, maar als er wat aankomt dan krijgt dat altijd voorrang. Ik onderbreek hem regelmatig middenin zijn verhaal.”

Naast het waarschuwen voor obstakels, zorgt Chris ook voor het doorgeven van de kilometertijden. “Chris is mijn lopende horloge. Hij houdt onze kilometertijden bij en checkt of we niet te hard gaan,” vertelt Martijn. “Ik wil altijd weten hoe hard we gemiddeld per kilometer lopen. Chris: “We beginnen vaak iets te snel. Dan moet ik hem even temperen en pakken we daarna het juiste tempo. Soms is het lastig om niet te hard te starten, want we zijn beide fanatiek.”

Dankbare taak

“Na de eerste training werd ik door Martijn bedankt, maar voor mij is het andersom,” stelt Chris. “Ik zou hem moeten bedanken voor het vertrouwen dat hij in mij heeft. Niets zien en dan toch hardlopen, daar heb ik zoveel bewondering voor.” Martijn: “Zodra je een buddy honderd procent vertrouwd kun je jouw eigen flow pakken. Als het onderling dan ook nog klikt, loop je heerlijk. Ik ben heel dankbaar dat Chris dit doet.”

Gouden duo

De afgelopen weken hebben Martijn en Chris zich voorbereid op de 15 kilometer bij de NN Zevenheuvelenloop. In 2019 pakte Martijn een bronzen medaille bij het NK Running Blind, terwijl hij pas één jaar aan het hardlopen was. Dit jaar was een gouden medaille het doel, maar vanwege de recente coronamaatregelen is het evenement afgelast. “Ik dacht dat ik nu wel een gooi naar de winst had kunnen doen. Het plan was om de 15 kilometer binnen 1 uur en 15 minuten te volbrengen,” laat Martijn weten. “Ik heb wel even gebaald dat het is afgelast, maar ik zag de bui eigenlijk al hangen.”

Het is het zoveelste hardloopevenement dat vanwege corona niet door kan gaan. “De laatste twee jaar heb ik weinig wedstrijden kunnen lopen. Maar ik ben in vorm. Dus zodra het weer kan, liggen de PR’s voor het oprapen,” stelt Martijn. “En Chris is dan de ideale buddy, want hij is ook competitief ingesteld en motiveert mij.” Chris: “Ik zeg altijd tegen Martijn: als je serieuzer wordt, dan loop je mij er makkelijk uit. Mijn doel is om iedere keer sneller te zijn dan de vorige keer. Al is dat lastiger nu ik ouder word. Dat ik anderen op deze manier kan motiveren, geeft veel voldoening.”