Jeroen loopt 365 dagen voor het Prinses Máxima Centrum

In 2018 werd Kasper ziek. In het begin leek het vrij onschuldig, vertelt Jeroen. “Hij moest overgeven, maar had geen koorts. Een buikvirus dacht de huisarts. ‘Het komt wel goed, neem hem maar mee naar huis.’ Soms ging het een paar dagen beter, maar het duurde nooit lang tot hij toch weer moest overgeven. Na een verschrikkelijke nacht waarin hij continu schreeuwde en huilde, was hij ’s ochtends juist opvallend rustig. Toen ik hem wakker maakte, bleef één oog dichtzitten. Zijn halve gezicht leek verlamd. Ik schrok. Mijn vrouw is direct met Kasper naar de huisarts gegaan. Niet veel later werd ik gebeld of ik naar het ziekenhuis kon komen. Het was foute boel.”

De pijn die Kasper voelde, werd veroorzaakt door een hersentumor, die op dat moment al 8 centimeter groot was. Hij moest zo snel mogelijk geopereerd worden. De tumor bleek de meest agressieve kankersoort en de overlevingskansen waren minimaal. “Het Prinses Máxima Centrum heeft direct alles op alles gezet om een effectieve behandelmethode te vinden voor Kasper. Door zijn jonge leeftijd kon hij nog niet bestraald worden, dat zou pas mogelijk zijn vanaf driejarige leeftijd. Chemobehandeling zou zijn leven kunnen verlengen, maar dat zou een te zware behandeling zijn om twee jaar lang voort te zetten. In de tussentijd was het hopen op een experimenteel medicijn dat de chemobehandeling op den duur kon vervangen om de tumor onder controle kon houden.”

Hoop en tegenslag wisselden elkaar af. De eerste chemokuur sloeg niet aan. Ook de tweede chemokuur leek in eerste instantie niet effectief – tot op het allerlaatste moment toch verandering optrad. Het experimenteel medicijn kwam op het juiste moment en even leek het leek de goede kant op te gaan. De derde verjaardag van Kasper werd met champagne gevierd. “Hij kon bestraald worden. Dat gaf hem een eerlijke kans. Maar als dat niet zou werken, was het einde verhaal,” blikt Jeroen terug. Inmiddels kende bijna iedereen in het Prinses Máxima Centrum het verhaal van Kasper. Hij viel op met zijn rode krullen en vrolijke verschijning. “Kasper had zoveel positieve energie, van iedere dag maakte hij een feest. Elke ochtend vroeg hij aan zijn broer en zus welk liedje hij voor ze moest zingen. Ondanks de enorm moeilijke situatie besefte ik heel goed: nu is Kasper er nog, nu moeten we van elkaar genieten. Van iedere dag probeerden we iets leuks te maken. We speelden bijvoorbeeld tikkertje of verstoppertje in het ziekenhuis. Bij het Prinses Maxima Centrum was altijd ruimte om te spelen.”

De laatste horde

De levensverwachting die Kasper vlak na de diagnose kreeg had hij ondertussen al ruim overtroffen. Hij was vier jaar oud en de bestraling was de laatste horde die hij moest nemen. Jeroen: “Het is alsof je de Champions League speelt met de slechtste papieren. Kasper was alle rondes goed doorgekomen en alleen de finale, de bestraling, moest hij nog zien te winnen. Hij had één kans.”

Enkele weken later bevestigde een MRI waar het gezin al die tijd voor vreesde: de tumor had zich toch uitgezaaid. “Door de bestraling en chemo voelde Kasper op dat moment geen pijn, maar het zou ongeveer vijftig dagen duren voordat de klachten zouden terugkeren. Tot die tijden wilden we het leven zoveel mogelijk vieren – hoe moeilijk dat ook was,” vertelt Jeroen. “Ik heb een vel gepakt en daar vijftig vakken op getekend, voor iedere dag één. Kasper, Doris en Brent hebben allerlei activiteiten bedacht; van nog een keer naar die ene speeltuin tot het bakken van vierkante pannenkoeken.”

Mentaal opladen

In de hectische periode dat Kasper onder behandeling was bij het Prinses Máxima Centrum begon Jeroen met hardlopen, op aanraden van zijn psycholoog. Hij moest een activiteit vinden waarmee hij mentaal kon opladen. Vanaf dat moment nam Jeroen zijn hardloopschoenen steevast mee naar het Prinses Maxima Centrum. “Soms had ik het gevoel dat ik al dagen aan het huilen was, zonder de tranen. Tijdens het hardlopen kon ik mijn verdriet niet meer tegenhouden. Dan liep ik door het Westerpark en biggelden de tranen over mijn wangen. Heerlijk vond ik dat. Ik keerde altijd terug met meer energie.”

Ook hield Jeroen een dagboek bij waarin hij zijn emoties van zich af kon schrijven. Dat werd later de basis voor het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ waarin Jeroen de aaneenschakeling van extreme onzekerheden en bizarre geluksmomenten beschrijft tijdens de behandelperiode van Kasper. “Bij ‘Missie 538’, een actie van Radio 538 om geld op te halen voor het Prinses Máxima Centrum, werd Jeroen vorig jaar uitgenodigd om over zijn boek te vertellen. “De reacties en steun die ik daarna ontving, waren hartverwarmend. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat de actie in januari voorbij zou zijn en iedereen door zou gaan met zijn leven, terwijl de kinderen in het Prinses Máxima Centrum daar iedere dag zitten. 365 dagen per jaar. Met kerst, met hun verjaardag, altijd.”

Jeroen wilde méér impact maken. Meer mensen bereiken, meer geld inzamelen voor onderzoek naar kinderkanker en bovenal, de kinderen in het Prinses Maxima Centrum een hart onder de riem steken. “Als ik nou laat zien dat er in ieder geval één iemand is die elke dag aan ze denkt….,” zegt Jeroen met trillende stem. Zijn ogen vullen zich met tranen. “Daar kan ik bij helpen.” Deze missie komt recht vanuit zijn hart.

Sponsorloper

Zo werd het idee van zijn sponsorloop geboren: een jaar lang iedere dag hardlopen om aandacht te vragen en geld in te zamelen voor onderzoek naar kinderkanker. “Ik ben het Prinses Máxima Centrum ontzettend dankbaar voor de inspanningen die ze geleverd hebben om Kasper de beste kwaliteit van leven te geven. Door wat wij hebben meegemaakt, besef ik ook hoe belangrijk het is dat er meer geld beschikbaar is voor onderzoek naar kinderkanker. Van de zeshonderd kinderen die jaarlijks worden behandeld bij het Prinses Máxima Centrum overlijdt een kwart. Hoe tof zou het zijn als we kunnen zorgen dat één van die kinderen goed nieuws krijgt in plaats van slecht nieuws?!”

Op 24 maart stond Jeroen voor de neus van influencer (en ambassadeur van het Prinses Maxima Centrum) Bas Smit, om zijn sponsorloop af te trappen. Aanvankelijk hoopte Jeroen 10.000 euro op te halen voor het Prinses Máxima Centrum. Na één dag stond de teller echter al op 25.000 euro. Die kickstart had hij te danken aan zijn televisieoptreden bij Tijd voor Max en de video die Bas Smit maakte. “De actie is helemaal ontploft,” vertelt Jeroen, die nog steeds niet helemaal kan geloven wat zijn actie teweeg heeft gebracht. “Het gaat enerzijds om het ophalen van zoveel mogelijk geld, maar de aandacht die ik met deze actie genereer is minstens zo belangrijk. Het is bizar hoeveel mensen ik hiermee weet te bereiken.”

Zijn creatieve marketing achtergrond komt Jeroen van pas bij het bedenken van ideeën om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij zijn missie. Zo kunnen bedrijven voor 365 euro, één euro per dag dat de actie duurt, een plekje kopen op het sponsorshirt waar Jeroen dagelijks in hardloopt. Inmiddels telt het shirt meer dan honderd logo’s. “Dit laat zien dat ik het niet alleen doe. Iedereen denkt aan de kinderen in het Prinses Máxima Centrum,” vertelt Jeroen trots.

Iedere dag hardlopen

Sinds het begin van zijn actie heeft Jeroen nog geen dag gemist. “In de video die Bas maakte, riep ik gekscherend ‘10 kilometer per dag’. Poeing, online stond ‘ie. Vanaf dat moment zat ik er ook aan vast.” Om zoveel mogelijk mensen te bereiken, loopt Jeroen door het hele land. Soms rent hij naar bedrijven om het sponsorgeld persoonlijk op te halen, andere keren neemt hij deel aan een hardloopevenement of vindt hij een andere ludieke manier om zijn hardlooptraining in zijn dag te verweven.

Inmiddels rent Jeroen met gemak 10 kilometer per dag. Vaak nog veel verder dan dat. Zo rende hij deze zomer 82 kilometer naar het terrein van Lowlands, 51 kilometer naar het lustrumgala van het Prinses Máxima Centrum, 29 kilometer van Amsterdam naar Hilversum om zijn verhaal te doen bij het NOS Radio 1 Journaal – om maar wat afstanden te noemen. “Het gaat me extreem makkelijk af. Ik verbaas mezelf. Als ik vroeger de marathon rende, stortte ik daarna in en kon ik twee dagen niet meer bewegen. Nu ren ik een marathon en ga ik twee uur later weer met mijn kids naar het zwembad.” De ijzersterke mindset van Jeroen maakt daar ongetwijfeld onderdeel van uit. “Door al die jaren met Kasper heb ik geleerd om mijn emotie te sturen. Dat gebruik ik in het lopen: ik vind het leuk, ik heb er zin in. Die mindset werkt heel goed. En schijnbaar kan ik het lichamelijk ook goed aan.”

Verslavend

Met zoveel kilometers moet Jeroen ook aan zijn herstel denken. Hij werkt samen met een voedingsdeskundige die zorgt voor de juiste balans tussen zijn energie-inname en hardloopkilometers. “Ik eet veel meer dan voorheen. Ik heb de aanleg om dik te worden, maar moet nu vooral zorgen dat ik voldoende eet.” Zijn andere geheimen: vaker in bad en de massages van zijn vrouw. “Het is een behoorlijke verantwoordelijkheid om niet geblesseerd te raken. Zeker nu zoveel mensen mij steunen in deze missie. Ik wil deze actie niet moeten staken door mijn onbezonnenheid. Al wint mijn enthousiasme het toch vaak van de voorzichtigheid.”

Jeroen heeft er in ieder geval nog lang niet genoeg van. “Het is juist wel verslavend,” geeft hij toe. “Ik heb elke dag ongelofelijk veel zin om te rennen.” Zijn onuitputtelijke enthousiasme is terug te zien in zijn social media posts, waarmee hij zijn volgers dagelijks op de hoogte houdt. “Ik sta versteld van de manier waarop ik met anderen kan verbinden door het hardlopen. In het begin dacht ik nog, misschien ren ik wel maandenlang in anonimiteit naar de eindstreep. Dat is absoluut niet zo. Elke dag word ik omringd door liefde.”

Tijdens de Zestig van Texel op 24 maart 2024 sluit Jeroen zijn sponsoractie af. Met nog 165 dagen te gaan, staat de teller van het ingezamelde geld al op €383.841 (!).