Hoogtestage in Iten: trainen, slapen en eten zoals de Kenianen

Of ik in januari een paar weken in Kenia wilde trainen? Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Iedere kans die mij geboden wordt om het koude, regenachtige Nederland te ontsnappen, grijp ik met beide handen aan. Het plan: 3,5 week op hoogtestage in Iten om daarna een snelle 10 kilometer te lopen bij de Groet uit Schoorl Run en een week later de halve marathon van Barcelona.

Home of Champions

De kans bestaat dat je nog nooit van Iten gehoord hebt. Het is een klein dorpje in de Riftvallei van Kenia, op 2400 meter hoogte. Voor fanatieke hardlopers is het een populaire bestemming om op trainingskamp te gaan en zich onder te dompelen in de hardloopcultuur en omstandigheden waar Keniaanse toplopers in opgroeien. Het staat ook wel bekend als ‘the home of champions’, vanwege het grote aantal atleten van wereldklasse dat hier vandaan komt.

Naar grotere hoogtes

Dat Iten op 2400 meter hoogte ligt, betekent dat het gehalte zuurstof in de lucht lager is dan in Nederland. Wanneer je langere tijd op hoogte traint, past je lichaam zich aan door meer rode bloedcellen aan te maken en efficiënter zuurstof te transporteren naar de spieren. Deze veranderingen blijven na een hoogtestage enkele weken aanwezig in je lichaam, wat een positief effect kan hebben op je prestaties op zeeniveau. Naast de voordelen van trainen op hoogte, is deze trainingsstage voor mij ook een manier om mezelf volledig op het hardlopen te kunnen focussen. Minder afleidingen en meer aandacht voor trainingen en herstel.

Wennen

Voor mij is het de eerste keer op hoogte en dat was de eerste week behoorlijk wennen. Zelfs van het opwandelen van een heuvel raakte ik buiten adem. Met een hartslagmeter houd ik tijdens trainingen mijn hartslag in de gaten om de intensiteit van mijn inspanning te meten. De grootste uitdaging de eerste week was om niet te hard te lopen, want hoewel het als een ‘slakkentempo’ voelde, schoot mijn hartslag snel omhoog en kostte het mijn lichaam duidelijk meer moeite dan normaal. Inmiddels ben ik weer een week verder en redelijk geacclimatiseerd aan de hoogte, warmte en het heuvelachtige terrein. De trainingen gaan makkelijker en mijn hartslag kan ik beter onder controle houden. Waar de eerste week vooral uit veel rustige kilometers bestond, komen daar nu ook intervaltrainingen bij.

Trainen doen we hier vaak twee keer per dag: in de ochtend (+/- 9.00 uur) en eind van de middag (+/- 16.00 uur). ’s Ochtends is het nog redelijk koel, maar zodra de zon zich laat zien, warmt het op tot temperaturen rond de 25 graden. De meeste Kenianen trainen zelf rond zonsopgang (6.00 uur) en zijn vaak al klaar zodra wij beginnen. Toch zie je de hele dag door overal hardlopers voorbijkomen en voel je de trots van het dorp: van de grote boog die je verwelkomt in ‘the home of champions’ tot een restaurant met de naam ‘Champions Inn’ en het logo van een hardloper die de finish passeert.

Trainen, eten, slapen

Mijn trainingen doe ik vooral over onverharde rode zandpaden, waar het oppassen is voor uitstekende keien, overstekende koeien en loslopende schapen. De dichtstbijzijnde tartan atletiekbaan ligt in Eldoret (45 minuten van Iten vandaan) en voor tempotrainingen gaan we vaak naar Moiben, een glooiende asfaltweg. Ik loop hier meer kilometers dan ik thuis normaal doe, maar dat gaat eigenlijk vanzelf. Het rustigere tempo, de extra aandacht voor herstel en de afwezigheid van stress dragen daar vast aan bij.

Naast de trainingen hoef ik mij namelijk nergens druk om te maken. Chefkok Edward zorgt twee keer per dag voor een warme maaltijd (ugali – de lokale specialiteit, aardappels of rijst met groenten, vis, vlees of ei). De uren tussen de trainingen door gebruik ik om wat werk te doen, voor een middagdutje of een massage bij sportmasseur Ben. Hij staat bekend om zijn harde aanpak en weet precies de spieren te vinden waarvan je liever hebt dat hij ze met rust laat. Soms stap ik wat stijf van de massagetafel, maar de volgende dag loop ik altijd weer soepel rond.

Met nog maar anderhalve week te gaan, komt het eind van deze hoogtestage sneller in zicht dan gehoopt. Time flies, when you're having fun!