Het bijzondere verhaal van Wouter Duinisveld: triatleet met donorhart
Op 10 juni organiseert de Hartstichting een familie-triatlon onder de naam Trihartlon. In Biddinghuizen kan iedereen die zondag samen met zijn of haar kinderen meedoen aan drie soorten uitdagingen met bijbehorende afstanden.
Top challenge:100m zwemmen, 5km fietsen en 1,25km lopen
Super challenge: 250m zwemmen, 10km fietsen en 2,5km lopen
Mega challenge: 500m zwemmen, 20km fietsen en 5 km lopen
Wouter: ‘Het gaat die dag echt om het plezier en samen sporten met mensen waar je van houdt. Niet om prestaties of snelheid. En hoe geweldig is het dat je dan ook nog een bijdrage levert aan een goed doel.’ Inschrijven kan nog>>
Samen finishen
‘Ik ga zwemmen, mijn zoontje en ik fietsen samen en mijn dochtertje komt erbij als we gaan lopen. Zo halen we samen de finish. Wie had dat ooit gedacht.’ Met zijn zoontje Olivier fietst Wouter elke dag op en neer naars school, een goede training. En met zijn dochtertje Sophie loopt af en toe een stukje hard. ‘Maar we zorgen sowieso dat ze fit blijven hoor, alleen al door het trampoline springen in de tuin,’ lacht Wouter. ‘De afstanden leggen we die dag samen af. Ik zal ze aanmoedigen, maar vooral ook afremmen zodat ze niet direct volle bak gaan. Het gaat thuis vaak over triatlons, dus mooi dat ze het nu zelf gaan ervaren.’
‘Dingen doen waar ik, of de mensen van wie ik het meeste hou, gelukkig van worden’
‘Een hoogtepunt in mijn leven’
Wouter is open: ‘Na een harttransplantatie is je levensverwachting zo’n 12 a 15 jaar. Ik wil dingen doen waar ik, of de mensen van wie ik het meeste hou, gelukkig van worden. De triatlons draaiden altijd om mij: trainen, rusten, eten. Het is een levensstijl, een paar jaar geleden trainde ik zo’n 25 uur per week. Zij stonden altijd aan de zijkant, mij aan te moedigen. En nu is het moment daar: we gaan dit met z’n drieën doen. Het leven draait toch om de hoogtepunten die je samen beleeft. Voor mij is dit zeker weer één van de hoogtepunten in mijn leven na mijn harttransplantatie.’
Wouters weg
Wouter Duinisveld is altijd al sportief geweest. Hij speelde rugby op topniveau en werd daarna duursporter. Hij liep enkele marathons en was in training voor een triatlon voordat het virus hem trof. Zodra hij hersteld was, besloot hij zijn droom – een hele triatlon volbrengen – te verwezenlijken. ‘De hele weg er naar toe duurde wel zo’n vier jaar hoor. In het begin kon ik niet langer dan 3 x 40 seconde hardlopen. Na bijna een jaar op bed liggen (voor de transplantatie nam een kunsthart tien maanden zijn hartfunctie over, waardoor hij afhankelijk was van een elektrische pomp, red.) blijft er niet veel meer over van je lijf. Ik startte met 1/8e triatlon. Mensen verklaarden me toen voor gek, een atleet met een donorhart, gaat dat wel goed? Maar dat gaat prima. Sterker nog: ik adviseer mensen juist tijdens en na hun revalidatie snel te gaan sporten.’ Wouter maakt inmiddels ook deel uit van Team4talent, een professioneel triatlonteam. En hij schreef het boek 'De hartslag van een ander'.
