Niet zonder obstakels
Na 54 kilometer kreeg Ten Velde last van haar rechterbeen, iets wat ze bij eerdere ultralopen ook al had meegemaakt. Ze besloot haar tempo iets te laten zakken en energie te sparen. Ervaring uit de eerdere trails had haar geleerd dat als ze maar gewoon doorliep de pijn wel zou overgaan.
Ten Velde ‘Die pijn verdween inderdaad weer na een paar kilometer en ik pakte het tempo op richting Slenaken, Noorbeek, Eijsden en uiteindelijk Maastricht. Mijn tempo in het laatste deel bleef goed en ik kon de pont bij Eijsden een half uur eerder halen dan gepland. In Maastricht, bij de brug over de Maas, ben ik even gestopt om een foto te maken en om te genieten van het feit dat ik het zou halen. Bij het NS-station in Maastricht stopte mijn tijd na 11:21:48, een record! Ik ben trots en dankbaar op mijn begeleidingsteam, wilde er alles uithalen en dat is helemaal gelukt. Deze trail is mooi vanwege het afwisselende parcours, de smalle paadjes en de mooie beklimmingen en afdalingen. Want alles wat omhoog gaat, gaat ook weer omlaag.’