De gedachten van Abdi voor en tijdens die 42,195 kilometer
‘Kenia voelt veilig ver weg’
Twee stemmen
‘Je moet je voorstellen: een paar maanden lang focus je, je volledig op die ene wedstrijd. Je traint je lijf en je traint je hoofd elke dag weer voor die bewuste dag. En dan sta je daar aan de start. Maar het gevoel begint al eerder hoor, zo’n tien dagen ervoor, wanneer je de laatste harde training hebt volbracht. De kunst is om dan vooral niet aan de wedstrijd te denken. Zolang we in Kenia zijn is dat ook vrij makkelijk, het voelt hier lekker veilig en ver weg. Vanaf het moment dat we landen, bijvoorbeeld op Schiphol, dan begint het al. Ik voel de spanning. Het komt dichterbij. En bij bijvoorbeeld een persconferentie voel ik dan: nu gaat het bijna gebeuren. En tja, als het dan eindelijk zo ver is, sta je daar met de kriebels in je buik en vol energie. Datgene waar je dag in dag uit mee bezig was, mag je nú gaan doen. Alleen duurt dat “doen”, niet eventjes maar wel ruim twee uur. Het is dus niet zo weer voorbij. Er is dan alle ruimte voor gedachten, maar je wilt geen negatieve zoals “als ik maar niet struikel”. Iedereen worstelt af en toe denk ik wel met die twee stemmen.
Kort voor het startschot focus ik me op de wedstrijd, en op de dingen die ik nog kan beïnvloeden. Ik kijk naar de groep. Is deze bijvoorbeeld groot? Dan zorg ik dat ik niet in het midden loop. Andere gedachten die door m’n hoofd gaan: niet jezelf kapot lopen, maar zorg ook dat je er niet gelijk uitgelopen wordt.
Eenmaal in de race is het belangrijk om niet in paniek te raken. Ik wil niet gaan stressen, ik wil er het beste van maken. Ook als de kramp er bijvoorbeeld inschiet. Dan kan je wel door blijven pushen als een gek, maar dat doe ik dus niet. Ik ga dan voor een rustiger tempo en hoop dat het overgaat. Zo niet, dan leg ik me daar ook bij neer. Met de ervaring leer je ook je zenuwen wel beter te beheersen. Het helpt ook als je jezelf niet te veel druk oplegt.’
Steun van team
‘Ondanks hardlopen een individuele sport is, kun je zelfs tijdens een race steun hebben aan je teamgenoten. Wanneer we in de buurt van NN teamgenoten lopen, steunen we elkaar vaak door om en om op kop te lopen.
En ik leer ook van ze om meer te ontspannen. Kenianen kunnen dat heel goed, ontspannen. Of ze verbergen hun zenuwen gewoon erg goed,’ lacht Abdi. ‘Voor mijn eerste marathon kon ik letterlijk niet slapen. Nu heb ik veel minder last van zenuwen. Ik doe dingen ook wel anders. Mijn mobiel gaat al om zeven uur ’s avonds uit, ik sluit me voor alles even af tot de wedstrijd begint. Ik heb dan ook geen contact met familie, er kan tenslotte altijd slecht nieuws komen. Ik ga de avond voor de wedstrijd heel vroeg naar bed. Want ik heb sowieso altijd problemen met in slaap vallen, dat duurt zomaar twee uur. Maar ik kopieer niet alles van de Kenianen hoor. Als we bijvoorbeeld ergens aankomen met een jetlag, gaan zij gerust vier uur slapen. Ik probeer meteen in het ritme te komen. Dat werkt voor mij beter. Terwijl zij, na die lange middagslaap, prima tot elf uur ’s avonds nog op internet zitten. Daarna vallen ze alsnog makkelijk snel in slaap.
Heb jij ook een vraag voor Abdi of het NN Running Team? Laat het weten via onze social media kanalen! Kijk voor meer verhalen over het NN Running Team op nn.nl/hardlopen.
Fotografie: NN Running Team
