Maureen Koster: "Het gevoel van afzien in een zware training is heerlijk"

Maureen Koster komt in Londen uit op de 1500 meter, maar kan ook potten breken op andere afstanden. Haar seizoen verliep dit jaar niet helemaal vlekkeloos. Door een ijzertekort moest ze onlangs nog aan een ijzerinfuus.

Was er daarom twijfel om deel te nemen aan het WK Atletiek?

Ik heb pas afgelopen weekend besloten om deel te nemen aan het WK. Dus er was zeker twijfel. Ik heb afgelopen weekend in Heusden gelopen en ondanks dat ik daar geen supertijd liep merkte ik wel dat ik me niet zo goed heb gevoeld als in de afgelopen 5 weken. Daar kreeg ik weer het vertrouwen en is de beslissing genomen om deel te nemen. En bovendien, naast dat het ijzerinfuus zijn werk doet, heb ik ook weer echt plezier in het lopen.

Je zegt plezier. Waarom is dat zo belangrijk voor je?

Zowel lichamelijk als mentaal heb ik de afgelopen weken totaal geen plezier gehad in het lopen. Dat vond ik echt heel erg! Ik dacht op een gegeven moment. Ik wil dit helemaal niet.

Wat heb je gedaan om het plezier in het lopen terug te krijgen?
Door het ijzerinfuus voelde ik me mentaal ook weer snel goed. 5 dagen erna voelde ik me weer een stuk beter. Toen heb ik ook de keuze gemaakt om het beste van te maken. Uiteindelijk ben je blij als je goed presteert, maar zonder plezier kun je helemaal niets. Ook niet in training. Iedereen zei altijd: plezier is het allerbelangrijkste, waarop ik altijd wel dacht: ‘ja het zal wel!’ Maar ik begrijp het nu wel. Ondanks dat ik niet in mijn allerbeste vorm ben heb ik heel veel zin in het WK gekregen.

Nu je het plezier weer hebt teruggevonden, wat vind je eigenlijk de allerleukste training om te doen?
Echt de 4 á 5 x 1000 meter lopen op de atletiekbaan, maar ook korte intervallen, bijvoorbeeld 10 x 300 meter vind ik heel erg leuk. Dat is altijd wel heel spannend.

Wat vind je zo leuk aan dat soort trainingen?
In de korte intervallen ben ik niet zo heel erg goed, maar met de spikes onder de voeten en het gevoel dat je hard gaat is gewoon heel erg fijn. Het gevoel van afzien, je bent een beetje zenuwachtig van te voren voor die zware training, dat is heerlijk. Helemaal op duizendjes is het bikkelen. Maar ik voel ik dat daar echt beter van wordt. Het is een onwijze kick al je dan éénmaal klaar bent. Hardlopen is echt verslavend hé?

Als het hard moet in zo’n training, houd je dan aan het schema van de coach of is dat moeilijk?
Nou, soms niet. Ik houd er wel van om de grens op te zoeken, maar ik heb afgelopen seizoen wel geleerd, zeker met hoogtestages om me meer aan het gewenste tempo te houden. Als mijn coach zegt, zo hard moet het, dan loop ik meestal de eerste herhaling keurig het tempo dat op schema staat, want als ik te snel begin kom ik me zelf tegen. Meestal is de laatste tempo, kijk maar wat je nog kan. Dit seizoen heb ik met stages keurig aan het schema gehouden, daardoor kwam ik ook fit terug in plaats van vermoeid.

Hoe bereid je voor op het WK? Heb je nog een speciale voorbereiding op de wedstrijddag?
Qua voorbereiding is het op de wedstrijddag vrijwel altijd hetzelfde. Ik eet normaalgesproken altijd havermout, maar op de wedstrijddag eet ik altijd twee boterham met ei, banaan, yoghurt en muesli. En dat is zo gekomen doordat ik veel ging reizen voor wedstrijden er niet altijd havermout aanwezig was. En dat is er zo in gebleven. Ik ren ook altijd met deze ketting en oorbellen. De ketting en oorbellen hebben geen speciale betekenis, maar het voelt gewoon goed. Het maakt het plaatje compleet. Bij veel wedstrijden heb ik ook goede herinneringen aan deze ketting en oorbellen.

Luister je ook muziek voor een wedstrijd?
Absoluut niet, ik doe het wel als ik een duurloopje je doe. Soms ook hele periodes niet. Maar op de wedstrijddag en ervoor niet. Ik heb wel een playlist op Spotify waar ik graag naar luister. Dat heet relax, voor in de ochtend als ik gewoon lekker wil lopen en dan nog een playlist die heet easy running. Je moet niet denken aan house ofzo, maar top 40 muziek. Die is meer voor de middag.

Laatste vraag. Wie kent jou het beste?

Mijn ouders kennen mij natuurlijk het beste, maar als atleet mijn oom en coach Bert Koster. Met hem heb ik al vanaf kleins af aan een hele goede band. Ook als ik me rot voel, dan hoeft ‘ie maar een paar dingen te zeggen en dan voel ik me weer goed in mijn vel. Wat dat betreft kent hij mij door en door.