Hoe Kees Larooij een hardloper werd
Mijn naam is Kees Larooij en ik ben net als velen begonnen met hardlopen tegen mijn veertigste. De vanzelfsprekendheid van het leven en de onsterfelijkheid verdwijnen langzamerhand, evenals de fitheid. Het werd tijd om op allerlei manieren het ouder worden uit te stellen.
Ik begon samen met een vriend, op zijn initiatief. Hij was een paar maanden eerder gestopt met roken en wilde zijn herwonnen gezondheid naar verdere hoogten stuwen. We begonnen met kleine rondjes door de buurt, trots op elke meter die we liepen. Ook ik stopte met roken, wat inderdaad een extra stimulans bleek te zijn om het hardlopen door te zetten. Stiekem verwisselde ik de ene verslaving voor de andere.
De rondjes die ik liep (de vriend had de pijp al snel aan Maarten gegeven) werden snel groter en de eerste wedstrijd was ook algauw uitgezocht: 10 kilometer bij de Spaarnwoudeloop. Daarna was het hek van de dam, van 2005 tot 2008 liep ik alle loopevenementen in Nederland die ertoe doen. En in 2008 liep ik mijn eerste marathon in Amsterdam.
Tijdens deze periode, maar vooral tijdens de training voor de marathon, leerde ik een nieuw aspect van mezelf kennen. Ik zie het als een bijvangst van mijn beslissing om te gaan hardlopen en dat door te zetten. Net zoals ik bij het stoppen met roken nooit had vermoed dat mijn leven een stuk rustiger zou worden - ik hoefde me nooit meer druk te maken of ik ergens wel mocht roken - zo had ik ook er niet bij stilgestaan dat trainen voor een marathon mijn leven een regelmaat en structuur zou bieden die mijn geest heel veel rust geeft.
Als ik train voor een serieus doel zoals de marathon is het opeens heel gemakkelijk om geen alcohol te drinken, op tijd naar bed te gaan en elke training daadwerkelijk te doen. Hoewel dat al een mooie opbrengst is, is de grootste winst dat ik hierdoor zoveel beter in m’n vel zit.
Natuurlijk weet ik heus wel dat een gezonde geest beter gedijt in een gezond lichaam, maar ik stond (en sta) daar maar weinig bij stil. Het is geen doorvoeld weten. Het is zelfs zo suf dat ik, nu ik in training ben voor de Slachtemarathon, opnieuw overweldigd ben door het geluk van het lopen alsof het de eerste keer is. Sinds 1 januari jl. drink ik niet meer en zonder probleem. Ik ben vijf kilo lichter en ren vier keer per week zonder morren m’n rondjes terwijl ik in november en december elke smoes gebruikte om niet te lopen en een glas wijn niet goed kon afslaan. Hardleers ben ik, zeker, maar hierdoor bewerkstellig ik ook het weerkerende wonder van de aangename verrassing.
Elke maand geeft Kees Larooij een inkijkje in zijn leven als recreatieve hardloper.
