Hardlopen in het buitenland: marathon Barcelona

Sylvia van Breda (36) uit Nijmegen werd door haar zwager op het spoor van de marathon van Barcelona gezet. "Hij kiest heel veel marathons uit in Europa en daar buiten: Athene, Berlijn en New York. Ik had afgelopen jaar mijn studie afgerond en toen kreeg ik van mijn zwager een startbewijs voor de marathon van Barcelona als cadeau. We weten van elkaar wel dat we dat leuk vinden om te doen. Ik dacht toen wel: dat gaan we doen."

Alleen trainen

Barcelona werd haar tweede marathon. Vorig jaar debuteerde ze in Rotterdam op de 42 kilometer. "Die was trouwens ook op initiatief van mijn zwager gegaan: hij had geen zin om het alleen te doen dus dacht hij: ik zorg dat iedereen meegaat." Ondanks dat ze voor Barcelona ook samen een doel hadden gesteld, viel de voorbereiding haar soms best zwaar. "De training naar de marathon toe vond ik best zwaar. Mijn zwager woont in Groningen dus samen trainen zat er niet in. Alleen die lange afstanden afleggen vond ik toch het zwaarst."

Vooraf route bekeken

Ze had bij de marathon in Barcelona niet echt een idee wat ze kon verwachten. "Ik ben ooit wel een keer vlug door de stad gegaan met een bus. Ik heb vlak voor de marathon nog wel even naar de route gekeken. Daar stond ook aangegeven waar het omhoog ging. Dat viel heel erg mee gelukkig."

Veel publiek

Van Breda keek vooraf wel op tegen de 42 kilometer. "Maar op de dag zelf was het één groot feest met overal mensen langs de kant. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik zover aan het lopen was. Op het einde dacht ik: oh ik ben er al. Voor mijn gevoel was het zo voorbij."

Te warm aangekleed

Het was die zondag 12 maart wel warmer dan ze dacht. "Het was 17-18 graden, maar het voelde in de zon veel warmer. Het vervelende daaraan was dat het tijdens mijn voorbereiding hier in Nederland best koud was. Je traint dan met een dikke broek aan, drie laagjes, lange mouwen en een jasje." In Barcelona was dat toch even een omschakeling. "Ik had alleen een shirtje aan en een driekwart broek met lange sokken, maar dat shirt was toch iets te warm."

Volgens plan

Die kledingkeuze zat haar tijd niet in de weg. "Vorig jaar liep ik in Rotterdam 3:52 uur. Ik had met mijn trainer een plannetje gemaakt voor 3:45 uur en met dat doel ging ik naar Barcelona. Dat kwam ook precies uit." Ze had onderweg ook vrij veel andere lopers ingehaald, omdat ze in een langzamer startvak stond. "Daardoor heb ik al zigzaggend ook een kilometer langer gelopen. Maar ik ben heel erg blij met mijn tijd. De volgende keer ga ik natuurlijk toch proberen iets sneller te gaan."