Dominic overwint zichzelf bij de Kilimanjaro Marathon

Het idee om de Kilimanjaro Marathon te lopen ontstond niet zomaar. In 2018 had Dominic de hoogste berg van Afrika al beklommen – al herinnert ze dit vooral als een vervelende ervaring: op de top kreeg ze last van acute hoogteziekte en hersenoedeem (ophoping van vocht in de hersenen). “Dat hakte er behoorlijk in en een lange revalidatieperiode volgde,” vertelt Dominic. “Ik kon niet meer zelfstandig lopen, praten was moeilijk en ik was snel overprikkeld.”

Van hardlopen was op dat moment dan ook geen sprake. En toen het eenmaal weer lukte, duurde het lang voordat Dominic op haar oude niveau was. “In het begin werd ik snel duizelig en dan moest ik stoppen. Een rondje van één kilometer was al teveel,” laat Dominic weten, die een grote stap terug moest doen omdat ze eigenlijk in training was voor de Tokyo Marathon.

Nieuwe doelen

Langzaam kreeg Dominic het vertrouwen in haar lichaam weer terug. Ondertussen was ze voor werk naar Nairobi in Kenia verhuisd en durfde ze over nieuwe doelen na te denken. “De Kilimanjaro Marathon kwam voorbij en ik wist het zeker: dit zou mijn tweede marathon worden. Zo kon ik die vervelende ervaring op de Kilimanjaro een goede afloop geven.”

Hoewel Dominic zich voor haar eerste marathon zelfstandig met een schema van sportrusten – trainingen van maximaal 14 kilometer – voorbereidde, schakelde ze nu de hulp van een Keniaanse coach in. “In het begin was dat heel pittig. Kenianen zijn gewend om veel meer kilometers te maken. Dat was zwaar, maar het heeft geholpen,” stelt Dominic. Dat Dominic al in Nairobi verbleef, was in haar voordeel. Aan de hoge temperatuur was ze inmiddels gewend en dat ze op 1800 meter hoogte woont, maakt hardlopen in het lagergelegen Moshi makkelijker.

Zenuwen en support

Ondanks de goede voorbereiding, kon Dominic haar zenuwen voor de Kilimanjaro Marathon niet bedwingen. “Ik merkte dat ik heel zenuwachtig was of het wel zou lukken om te finishen. Juist omdat mijn lichaam mij op de Kilimanjaro eerder in de steek had gelaten.” Met een tuk tuk werd Dominic naar de startlocatie gebracht en om 7.00 uur klonk het startschot voor de 417 marathonlopers.

Veel supporters onderweg waren er niet, maar door haar opvallende verschijning – vanwege het gebrek aan andere internationale lopers – kon Dominic toch op redelijk wat aanmoediging rekenen. “Ook bij de drankposten heb ik leuke gesprekken gehad. Ook al ken je elkaar niet, iedereen is enthousiast en motiveert elkaar. En dat ik continu uitzicht had op de Kilimanjaro gaf mij heel veel kracht om door te zetten.”

Bijzondere finish

Makkelijk was het niet. Na 21 kilometer stonden Dominic bovendien nog 400 hoogtemeters te wachten. “Normaal ben ik niet van het wandelen, maar dat heb ik op sommige stukken nu toch gedaan.” Eerder zou Dominic alles op alles zetten voor een snelle tijd, maar gezond finishen had deze keer de grootste prioriteit. En dat lukte, na 4 uur en 19 minuten bereikte Dominic de eindstreep. “Het was zó tof om in het stadion onthaald te worden. Ik voelde me onoverwinnelijk! Toen ik de vriendin zag waarmee ik naar Tanzania was gereisd, hield ik het niet meer droog.”

De finish kreeg nog meer glans toen bleek dat Dominic als tiende vrouw was gefinisht. “Ik werd op het podium geroepen, ben door de plaatselijke televisie geïnterviewd en mensen wilden met mij op de foto – ik kon het bijna niet geloven. Het onoverwinnelijke gevoel heeft echt nog twee weken aangehouden.”

Volgend jaar organiseert Dominic een groepsreis naar de Kilimanjaro Marathon. Interesse? Neem contact op met Dominic via Instagram.