Beleving

Column Marloes: de sportlade

Woensdag, 18 september 2019

Wij gaan binnenkort verhuizen en dat betekent dat er weer eens flink door alle kasten moet worden gegaan. We zijn de afgelopen paar jaar vaker verhuisd, dus je zou denken dat die klus steeds makkelijker wordt: niet dus. Ik kan alleen maar met mijn handen in het haar concluderen dat wij echte ‘spullen-mensen’ zijn. Oké, het is niet zo dat ik alle kurken van flessen die op epische momenten zijn opengetrokken nog heb, of kapotte dingen bewaar onder het mom van ‘misschien komt het ooit nog van pas’. Maar ik ben wel een ‘onduidelijke-kabel-verzamelaar’ en de baby heeft naast veel vreugde ook veel spullen meegebracht. Qua kleding zijn we ook niet bepaald minimalistisch. De ‘his and hers’ sportlade puilt uit met kleding. Ze gaan niet eens meer lekker dicht. Vaak hangt er nog een verdrietige mouw over de rand.

Ik besluit mijn sportlade aan te pakken. Zoveel shirtjes heb ik toch ook niet nodig? Want dat zijn het vooral: bergen met shirtjes. Beter had ik in sokken kunnen investeren, want die ben ik altijd kwijt. Ik haal al mijn shirts uit de lade en ga de stapel langs. Er kunnen er 2 en, als ik echt heel streng ben, 4 weg. Dat is niet een hele hoge score voor zo’n berg. Ik probeer het nog een keer, maar nu met opruimgoeroe Marie Kondo in mijn achterhoofd: maakt dit item mij nog gelukkig? In het bovenste shirt heb ik mijn eerste marathon gelopen: gaat niet weg. De tweede is van een loop in Barcelona. Toen was ik op wereldreis met mijn man en heel gelukkig, dus, Marie, gaat niet weg. In dit shirt liep ik mijn snelste marathon (voor mij dan, hè), in deze mijn eerste halve marathon en deze 10 km liep ik met vriendinnen en dat was zo gezellig. Ik kom op dezelfde score uit, maar heb nu wel de kern van mijn weggooi-probleem. Dit is niet een lade vol rommel, maar een lade vol geluk. Het is een verzameling van shirts vol mooie momenten die ik weer even herleef door het shirt vast te hebben: de zenuwen, het nauwkeurig uitkiezen van dit shirt voor de race, de race zelf.

Ja, Marie Kondo. En Nu? Wat doe je als de ‘rommel’ je gelukkig maakt? Ik staak het opruimen. Ik heb een paar shirts weggegooid en dat is net genoeg om de verdrietige mouw gewoon weer in de kast te krijgen. Ik vind het prima zo. Sterker nog ik word juist blij van deze lade. Trots op al die shirtjes die daar liggen als stille getuigen van mijn prestaties.

De sportlade gaat dus gewoon vol naar ons nieuwe huis. En over een paar jaar ga ik hem weer met plezier proberen op te ruimen. Hopelijk is hij dan nog voller met nieuwe mooie momenten.

Over Marloes

Marloes Berghege is freelance schrijver voor onder andere hardlopen.nl, &C, VIVA en is bezig met haar eerste feelgoodroman. Naast schrijven loopt ze graag hard. Niet heel hard, maar toch. In oktober 2018 is Marloes moeder geworden van Kiki. Momenteel werkt ze aan een hardloop comeback op de lange afstanden en hoopt ze volgend jaar weer aan de start van een marathon te staan. Na het hardlopen loopt ze het liefst door naar snackbar het Vogeltje.