Bijzondere verhalen: vriendschap door hardlopen
Chantal ronde haar Start to Run traject af bij AV Uden, de Keien. ‘Als nieuweling kwam ik bij het donderdagavondgroepje, Sanne was daar een jaar eerder gestart. Ondanks dat zij een stuk jonger is (23) dan dat ik (43), konden we het goed met elkaar vinden. We besloten al snel naast de intervaltrainingen op de baan, ook eens per week samen te lopen. En dat doen we nu al anderhalf jaar.’
Veghel & Uden
Elke zaterdag- of zondagochtend lopen de dames samen zo’n tien kilometer. ‘Soms bij mij in Uden dan weer in Veghel, de woonplaats van Sanne. Daar is het wel veel leuker lopen hoor, veel afwisseling. Elke keer zoekt Sanne weer nieuwe routes uit, dan verbaas ik me weer over hoe mooi het er is. We proberen ook onze doelen aan elkaar aan te passen, nu trainen we bijvoorbeeld samen voor een 10 Engelse mijl. We doen ook samen mee aan obstacle runs en andere wedstrijden. Op dinsdag liepen we los van elkaar: ik overdag, en zij ’s avonds. Nu ik een nieuwe baan heb, gaan we waarschijnlijk voortaan extra samen op de dinsdagavond lopen.’
Ga jij? Natuurlijk!
‘Het is voor ons allebei fijn om de bekende stok achter de deur te hebben. Regent het echt heel hard, en belt Sanne me bijvoorbeeld op met twijfels. Dan haal ik haar over met de woorden: ik ben al onderweg, je neemt na afloop maar een warme douche hoor,’ lacht Chantal. Of als ik opzie tegen rondjes lopen op de baan, dan stuur ik haar een appje: “Ga jij?” Als zij dan antwoord met “Natuurlijk!”, dan ga ik ook gewoon.’
Soort zussen
‘Na het lopen doen we altijd een bakje, even bijkletsen. Maar ook onderweg hebben we hele gesprekken. Gezien onze leeftijd zou je denken dat we een soort moeder-dochter-relatie hebben, maar het voelt eerder alsof ze een zusje van me is. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik bijna eens zo oud ben. We zien elkaar ook wel eens buiten het hardlopen om, ik was op haar verjaardag en samen een middagje winkelen of een terrasje pakken kunnen we ook goed. En appen, dat doen we dagelijks. Als er iets met haar zou zijn, hoeft ze maar te bellen en ik ga naar haar toe.’
Samen lopen en finishen
Naast het leeftijdsverschil is er nog iets dat hun vriendschap bijzonder maakt. Sanne is vanaf haar zestiende suikerpatiënt. ‘Ik ben haar tweede paar ogen en probeer haar zo goed mogelijk in de gaten te houden. Ze heeft me ook uitgelegd wat ik moet doen als het misgaat, ik weet hoe ik de insulinepomp moet bedienen waarop ze is aangesloten of wanneer ze een Dextro nodig heeft. Tijdens een wedstrijd bepalen we samen of zij of ik er eventueel vandoor kan gaan. Het is wel eens keer misgegaan bij een wedstrijd, toen zei ze dat ik kon gaan. Later bleek ze een hypo te hebben, enorm schrikken was dat. Sindsdien ben ik voorzichtiger, samen finishen is belangrijker dan een snelle tijd.’ Ook in de gezondheid van Chantal, speelde Sanne een belangrijke rol. Chantal: ‘Ik ben in een jaar tijd twintig kilo afgevallen, op eigen kracht alleen door gezonder te eten. Sanne heeft me altijd gestimuleerd met complimentjes en bleef bij me lopen in de tijd dat ik de groep niet meer bij kon houden. Nu kan ik gewoon weer lekker met de groep mee. Ik voel me als herboren.’
