Begonnen op latere leeftijd met hardlopen: portret Jurrie
Jurrie: ‘Ik ben toevallig in aanraking gekomen met hardlopen. Mijn vrouw werkt overdag en ik zat al een tijdje alleen thuis. Mijn buurvrouw stelde voor om een keer mee te gaan naar de atletiekvereniging. Zij deed daar lopend bewegen, een les gestart door een fysiotherapeut met als doel om mensen aan het bewegen te krijgen. Ik ging voor de lol mee. Hardlopen was een onderdeel van de les en dat ging bij mij eigenlijk zo goed, dat de trainster, Bianca, voorstelde om eens bij een echte loopgroep te gaan kijken. Ik dacht: als jij dat zegt. Laat ik het proberen.
De eerste keer dat ik met de loopgroep meeging, deden we een rondje Oude Veer van 7 kilometer. Halverwege dacht ik: we moeten 112 bellen, want ik red het niet. Maar ik heb het rondje volgemaakt en ben blijven trainen. Hoe meer je traint, hoe beter het ook gaat. Veel is gewoon mentaal, zo’n afstand zit tussen je oren. Ik begon steeds beter te lopen en uiteindelijk kon ik 10 kilometer hardlopen zonder problemen. Ik bleef naast de loopgroep ook bij de les lopend bewegen van Bianca. Toen een stagiair daar wegging en de groep deelnemers steeds groter werd, heb ik mezelf aangeboden als trainer en ben ik ook gaan trainen. Dat doe ik nu twee jaar. Ik train ongeveer 30 man in de leeftijd van 30 tot 67 jaar en dat varieert van de wat langzamere loper tot snelle lopers. Ik deel de training dan zo in dat de snellere lopers de 10 kilometer trainen en uiteindelijk de wat langzamere lopers weer oppikken en dus meer kilometers maken. Ik geef er altijd wel een draai aan. Ik vind het heel leuk om mensen te motiveren om iedere keer toch weer te komen trainen en nog harder te lopen. Trainer zijn is mij niet vreemd. Ik ben 27 jaar lang trainer en coach geweest, maar dan in een andere sport, de schietsport. Ik ben er ook voor opgeleid. Ik heb CIOS en, voor de schietsport, allerlei trainersopleidingen gedaan.
Op wekelijkse basis loop ik nu 3 keer. Op dinsdag krijg ik training, op vrijdag geef ik zelf training, op zondagmorgen loop ik met een paar man een rondje van een kilometer of 10. Ik loop niet meer om te winnen, dat kan niet op mijn leeftijd. De groep die ik train heet ook in de app ‘gezellig hardlopen’. Daar doen we het voor, de gezelligheid. En dat heeft hardlopen mij zeker gebracht. Ik heb er een hele hoop mensen mee ontmoet. Natuurlijk hebben we ook ieder jaar wel een paar doelen. Zo doen we onder andere altijd mee aan de Alkmaar City Run. Dat is echt een hoogtepunt. Je loopt door de binnenstad met zoveel muziek en publiek, geweldig. En daarna nog een biertje toe. Dat zijn wel dé loopjes.
Mijn leeftijd heeft mij nooit tegengehouden. Juist niet. Ik ben niet iemand om stil te zitten en onderneem nog steeds van alles. Ik rijd motor, ik ski, ik duik. Ik ben ook gedreven. Ik wil nog steeds graag vooroplopen. Dat brengt me weleens in de problemen. Zo zette ik tijdens een training met een veel jongere clubgenoot even een sprintje in. Ik dacht: ik laat me niet kennen. Dat kostte mij mijn hamstring. Maar ik heb dit jaar ook 2 pr’s gelopen. Ze zeggen wel ‘hoe ouder, hoe langzamer’, maar het is wat mij betreft ‘hoe ouder, hoe gekker’ én ‘hoe sneller’. ‘
Zoveel hardlopers, zoveel verhalen. Iedere maand lees je op hardlopen.nl interviews met hardlopers met een bijzonder verhaal. Vandaag drie verhalen van hardlopers die op latere leeftijd zijn begonnen met hardlopen. Hun advies? Laat je in ieder geval niet door je leeftijd weerhouden.
(Fotografie: Marjolein van Damme)
